بخشی از متن فایل word بررسي و مقايسه تاثير تمرين هاي با وزنه و پلايومتريک بر سرعت دويدن و توان انفجاري ورزشکاران :
سال انتشار : 1385
نام کنفرانس, همایش یا نشریه : حرکت
تعداد صفحات :17
هدف این پژوهش , بررسی و تاثیر تمرین های پلایومتریک و با وزنه بر عملکرد دانشجویان رشته تربیت بدنی بوده است. بدین منظور 30 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی در محدوده سنی 23-21 سال به تمرین دعوت شدند. قد , وزن , سرعت 60 متر, توان پرش آزمودنی ها در پیش آزمون اندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه 10 نفری شامل دو گروه تجربی, پلایومتریک و با وزنه و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته, هر هفته 2 جلسه به تمرین های منتخب پرداختند. کل زمان تمرین برای هر دو گروه 48 دقیقه در نظر گرفته شد. گروه کنترل در این پروتکل تمرینی برنامه خاصی انجام نمی دادند. پس از پایان دوره تمرینی, آزمون پرش سارجنت و دو 60 متر از آزمودنی ها به عمل آمدو داده های خام به وسیله آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس ANOVA, T همبسته, آزمون تعقیبی توکی) به شرح ذیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 1 .تمرین های با وزنه و پلایومتریک تاثیر معنی داری بر توان انفجاری و سرعت دویدن آزمودنی ها داشته است (P£0.05). 2. تفاوت معنی داری بین تمرین های با وزنه و پلایومتریک بر توان انفجاری و سرعت دویدن مشاهده نشد (P£0.05). نتایج پژوهش نشان داد تفاوتی بین تاثیرات دو شیوه تمرینی پلایومتریک و تمرین های با وزنه (با 30 تا 50 درصد بیشینه قدرت) بر توان انفجاری و 60 متر سرعت وجود ندارد و هر دو شیوه تمرینی به طور یکسان بر متغیرهای مذکور تاثیر گذاشته اند.
کلید واژه: تمرین های پلایومتریک, تمرین های با وزنه, دو سرعت 60 متر, توان انفجاری و ورزشکار
