بخشی از متن فایل word بررسي سازگاري گونه هاي درختي و درختچه هاي به منظور احيا و توشعه بيشه زارهاي حاشيه رودخانه دز در استان خوزستان :
سال انتشار : 1383
نام کنفرانس, همایش یا نشریه : تحقيقات جنگل و صنوبر ايران
تعداد صفحات :26
رودخانه دز یکی از پنج رودخانه مهم دایمی در استان خوزستان می باشد که در اطراف آن بیشه زارهایی به صورت پیوسته یا منقطع با تراکم مختلف عرصه ای به وسعت 15.873 هکتار را پوشانده است. در این بررسی از 10 گونه درختی و درختچه ای به منظور ایجاد (تنوع) جهت احیا و توسعه بیشه زار حاشیه رودخانه دز استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح آماری به صورت بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار (در هر تکرار 90 اصله نهال به فاصله کاشت 3×3 متر) از سال 1372 به مدت 9 سال در شرایط دیم به مرحله اجرا درآمد. اندازه گیریهای نهایی از قبیل درصد زنده مانی, میانگین ارتفاع و قطر و نیز اثر دوره خشکی و غرقابی بر روی گونه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آنست که گونه های, A. stenophylla, A. salicina, E. microtheca, Eucalyptus camaldulensis 9616, Acacia farnesiana و Dalbergia sissoo با بیش از 75% زنده مانی در زمره گونه های سازگار و بسیار موفق معرفی می شوند. گونه Acacia victoriae به علت عدم سازگاری با شرایط سخت اقلیمی و ادافیکی از سال دوم حذف گردید. حداکثر میانگین رشد ارتفاعی و قطری به گونه های Dalbergia sissoo, E. camaldulensis 9616 و A. salicina تعلق دارد.
کلید واژه: تثبیت حاشیه رودخانه, جنگلهای آبرفتی (دالانی) احیا, توسعه, پوشش گیاهی
