بخشی از متن فایل word بررسي برخي از خصوصيات بوم شناسي سه گونه اسکمبيل در حوضه هاي جازموريان, چاهان و تهلاب در استان سيستان و بلوچستان :
سال انتشار : 1383
نام کنفرانس, همایش یا نشریه : تحقيقات مرتع و بيابان ايران
تعداد صفحات :25
بوم شناسی سه گونه از جنس اسکمبیل با هدف شناسایی گونه های دارای قابلیت بیشتر جهت استفاده در طرحهای احیای پوشش گیاهی مناطق بیابانی استان سیستان و بلوچستان انجام شده است.بررسیها در وسعتی معادل 6 میلیون هکتار در حوضه های شرق جازموریان واقع در محدوده شهرستان ایرانشهر, تهلاب واقع در شهرستان میرجاوه و چاهان واقع در محدوده شهرستان نیکشهر از توابع استان سیستان و بلوچستان انجام شده است.در این تحقیق عوامل آب و هوایی, خاک, ترکیب گونه های همراه, مراحل فنولوژیکی و تراکم گونه های جنس اسکمبیل در قلمرو انتشار گونه های این جنس مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسیهای آب و هوایی, بارندگی, دما و دوره خشکی مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی خاک بر مبنای تغییرات در تیپهای گیاهی و همچنین تغییرات واحدهای اراضی محلهای پروفیل مشخص و از خصوصیات فیزیکی خاک (بافت و درصد رس, سیلت و لوم) و از خصوصیات شیمیایی خاک pH و EC در آزمایشگاه تعیین شده است.به منظور بررسی مراحل مختلف فعالیتهای حیاتی گیاه تا قبل از مرحله تشکیل بذر هر هفته, تا مرحله ریزش بذر هر دو هفته و بعد از ریزش بذر تا مرحله رشد مجدد به فاصله زمانی سه هفته از طریق بازدیدهای صحرایی مراحل فنولوژیکی گیاه مشخص گردیده است. تراکم پوشش گیاهی با استفاده از روش فاصله ای تعیین شده است.نتایج بررسیها نشان داده است که گونه های مختلف جنس اسکمبیل در استان سیستان و بلوچستان شامل گونه های Calligomum bungei, Calligonum polygonoides و Calligonum comosum می باشند. حداقل pH خاک به گونه Calligonum polygnodies در منطقه تهلاب (برابر با 7.2) و حداکثر آن نیز به گونه Calligonum polygonoides در منطقه چاهان (برابر با 9.4) مربوط می باشد. حداقل EC خاک به گونه Calligonum comosum با 0.24 دسی زیمنس و حداکثر نیز به همین گونه با 0.87 دسی زیمنس در منطقه شرق جازموریان مربوط بوده است. بافت خاک در کلیه مناطق شنی تا شنی لومی می باشد.فعالیتهای حیاتی گیاه از نیمه دوم دیماه شروع شده و تا نیمه خرداد پایان می یابد. از نیمه خرداد تا شهریور دوره رکود رشد همراه با ریزش برگ سه گونه یاد شده می باشد. در فصل پاییز با کاهش شدت گرمای هوا, رشد مجدد در گونه های یادشده مشاهده شده است.از میان گونه های یاد شده گونه Calligonum comosum دامنه وسیعتری از تغییرات محیطی را تحمل می نماید و به خصوص در تپه های شنی مناطق کم باران گونه اصلی بوده است. از این رو این گونه با دلیل قابلیت تحمل بیشتر نسبت به شرایط محیطی برای احیای اراضی بیابانی این منطقه و مناطق مشابه قابل توصیه می باشد.
کلید واژه: اسکمبیل, بوم شناسی فردی, فنولوژی, چاهان, تهلاب, جازموریان
